Op de vroege ochtend van 1 mei 1940, tijdens de onzekere dagen van de Tweede Wereldoorlog, was het dorp Gaast verlaten. Het eens zo levendige dorp was als een spookstad, met lege straten en huizen. De enige overblijvende ziel, die nog steeds op haar post stond, was de reddingvlet, opgeborgen in het boothuis. Onbewust van wat er zou komen, bleef ze wachten op haar volgende oproep om dienst te doen.
Ondertussen hadden zeventien Nederlandse soldaten, die waren afgesneden van hun regiment en met hun rug tegen de muur, besloten een wanhopige vlucht over het IJsselmeer te wagen. Met de vijandelijke troepen die hen op de hielen zaten, was naar het zuiden vluchten geen optie. De enige haalbare uitweg was het oversteken van het uitgestrekte IJsselmeer naar de relatieve veiligheid van de Noord-Hollandse kust.
Met dit doel voor ogen braken de soldaten het boothuis open en maakten zich klaar voor de gevaarlijke reis. Het beeld van deze mannen, gehuld in hun uniformen, die met alle macht het boothuis openbraken, was er een van pure vastberadenheid en overlevingsdrang. Eenmaal binnen bevrijdden ze de reddingvlet en maakten zich klaar voor hun tocht.
Ondanks de onstuimige golven en de koude wind die over het IJsselmeer gierde, wisten de soldaten hun koers vast te houden. Ze peddelden met alles wat ze hadden, hun levens afhangend van de stabiliteit en kracht van de reddingvlet. Uiteindelijk bereikten ze de Noord-Hollandse kust, uitgeput maar veilig.
De vlet werd later teruggevonden in Oude Zeug, Wieringen, ver van haar thuis in Gaast. Ze was misschien wel het verste weg van huis dat ze ooit was geweest, maar de reddingvlet had haar doel vervuld. Ze had opnieuw levens gered, dit keer niet van drenkelingen op zee, maar van soldaten op de vlucht voor de oorlog.
Dit verhaal van moed en overleving bleef gegrift in de geschiedenis van Gaast. Het werd een symbool van de onverschrokkenheid en veerkracht van de mensen in de tijd van oorlog, en van de onverwachte rollen die ze kunnen spelen. De reddingvlet van Gaast was misschien ontworpen om levens op zee te redden, maar die dag in mei 1940 bewees ze dat haar roeping veel verder reikte.
[cool-content-timeline layout=”default” designs=”default” skin=”default” post-type=”post” taxonomy=”category” post-category=”reddingen” date-format=”F j” based=”default” pagination=”default” filters=”no” icons=”YES” animation=”fade-up” show-posts=”100″ story-content=”short” order=”ASC”]
